Donnie Darko

     Aslında bir yolculuk filmi Donnie Darko. “Into The Wild” ya da “On The Road” gibi somut bir yolculuk değil bu belki ama yapılması gereken gerçek bir yolculuk. Başlangıcı bize bağlı olmayan ama sonunun kime bağlı olduğunu sorgulayan, insan hayatına dair bir yolculuğun filmi. Çizilmiş bir kaderi mi yaşıyoruz yoksa kaderimizi aslında kendimiz mi çiziyoruz sorusuna mistik bir cevap aramış yönetmen bu filminde. “The Box” filminde insani değerleri sorgulayan yönetmen, bu birçok insanın hemfikir olduğu “zamanından önce yapılmış” filminde de toplumu, toplum içinde bireyi ve bireyin hayatını yönlendirme gücünü sorgulamış. Donnie Darko karakteri bilinç altında yatan ve toplum düzenine ters düştüğü için yapamadığı bir çok şeyi, bilinç altının yönetimi ele geçirdiği zamanlarda yapmaya başlamasıyla başlayan ve sonunda bir çok soru işaretleriyle her izleyene farklı bir son sunan bir film olmuş. Donnie Darko'nun kendini kaybetme zamanlarındaki güçlü haline, etrafa verdiği somut zarara ve bu zamanların sonunda baygın ve aciz bedenine vurgu yapan yönetmen, düşünceyi evcilleştirilen ve zincirleyen maddesel şeylerin, zincirlerinden kurtulmuş düşüncenin gücü karşısındaki çaresizliğini gözler önüne sermiş. "Nezaket kuralları" adı altında insanları yapmacık ve yalan bir ilişkiye mahkum eden düzenin içinde bu durumdan faydalanarak var olmaya çalışan insanların, bu kuralları umursamayan Donnie Darko karşısında gerçekle yüzleşme sahneleri de izleyenlere çok keyifli anlar yaşatıyor. Herkes tarafından bilinen filmin bu en meşhur repliğinde :

"Donnie Darko: Neden o aptal tavşan kostümünü giyiyorsun?
Frank: Peki sen neden o aptal insan kostümünü giyiyorsun?"

yönetmen, insanın farkında olmadan, doğumundan itibaren çevresi tarafından ona dikilen "insan kostümünü" giymek zorunda oluşunu, yani dayatılan bir hayatı kendi isteğiymiş gibi yaşayışını vurgulamış.

     Yönetmenin, filmin her detayında gizlediği sorgusal sahneleri dikkatle izlemeniz dileğiyle. Keyifli seyirler sevgili hyposapiens takipçileri. Başka filmlerde görüşmek ümidiyle...