HAYATA DAİR ŞİİRLER VOL 6:
YİNELENİYORUZ
Yağmuru bekliyor toprak.
Açık camın üstüne yansımış mavi
gökyüzünden geçen miniminnacık beyaz bir uçak.
Karşı evin çatı katında tavana
çürük bir iple asılmış tahta kuş kafesini hiçbir zaman hiçbir
kuş yuva olarak kullanmayacak.
Saksıya dikilmiş rengarenk çiçekler
için ne fark eder uçsuz bucaksız bir orman ya da yarım metrekare
toprak.
Radyoda rastgele denk gelinen güzel
bir şarkıyı tekrar bulamayabileceğini bilerek ondan geleceği
olmayan bir keyfi duymak.
Rüzgarı bekliyor yaprak.
Yaprak gibi düşecek belki de o beyaz
uçak.
Ya da hiç düşmeyecek çürük iple tavana
asılmış tahta kafes ve bir çok kiracısı olacak.
Sorsan belki de zaten ormana gitmek
istemezdi saksıdaki rengarenk çiçek.
Aynı keyfi vermeyecekti belki de o şarkıyı defalarca dinlemek.
Yine yağmurlar yağacak, artık doyduğu ya da
hiç beklemediği anda toprağın.
O çok beklenen rüzgarlarla düşecek
ve çürüyecek milyonlarca yaprak.
Hiç düşmeyecekmiş gibi binilecek
uçaklara.
Amacı düşünülmeden sadece ufak bir
çocuğun mutluluğu için yapılıp asılacak yüzlerce boş tahta
kafes çatılara.
Çiçeğin keyfine bırakılmayacak
hiçbir zaman yaşamı.
Milyonlarca şarkı bir an bir anlam
belirterek gelip geçecek milyonlarca insanın hayatından.
Ve yine bütün genellemelere uyacak hep,
Bütün özel sanılanlar...
0 yorum:
Yorum Gönder