HERŞEYİN YAKIŞTIĞI ŞEHİR

HAYATA DAİR ŞİİRLER VOL1:

HERŞEYİN YAKIŞTIĞI ŞEHİR

SONBAHARLARI HÜZÜN YAĞARDI,

ANKARA'NIN MEMUR SAĞDELİĞİNE.

HEP GEREKSİZ BİR TELAŞLA DÖKÜLÜRDÜ,

AĞAÇLARIN SARARAN YAPRAKLARI

BEN İLK ANKARADA ÖĞRENDİM,

RAKIYA EN YAKIŞAN MEZENİN ŞİİR OLDUĞUNU

VE HER ŞİİRİN DE BİRAZ SÜRGÜN KOKTUĞUNU.

BAZEN ESKİ BİR TREN VAGONU,

BAZEN DE BİNALARIN AZALAN GÖSTERİŞLİ KAT SAYILARI GÖTÜRÜRDÜ İNSANI

ŞEHRİN SAĞANAK ACILAR YAŞANAN,

VAR OLUŞ MÜCADELESİ VEREN KÜL RENGİ VAROŞLARINA.

BEN İLK ANKARADA ÖĞRENDİM,

KİMİ KISA GİBİ GÖZÜKEN MESAFELERİN

ASLINDA ULAŞILMAZ OLDUĞUNU.

NE ZAMAN PAZARLARI ANKARAYA KAR YAĞSA,

İSYANKÂR BİR BEYAZLIĞA BÜRÜNÜRDÜ ŞEHİR

VE KARDA AÇAN “KAN GÜLLERİ”Nİ GÖRÜRDÜM.

PARÇA TESİRLİ ACILAR YAŞARDI OCAK AYLARINDA ANKARA.

BEN İLK KEZ ANKARADA GÖRDÜM,

TEK BİR MUM ALEVİNİN,

DERİN KARANLIKLARA MEYDAN OKUDUĞUNU.

YEŞİLİN EN YORGUN TONUYLA,

GÜVERCİNLERİN KANATLARINDA GELİRDİ BAHARLAR ANKARAYA.

GÜNEŞİN SAHTE GÜLÜCÜKLERİNE ALDANIRDI,

AĞAÇLARIN YEŞERMEYE HAZIR SABIRSIZ YAPRAKLARI.

BEN İLK ANKARADA GÖRDÜM,

BETONDAN BİR KENTİN

BİR BAHAR GÜNEŞİYLE ÇİÇEK AÇTIĞINI.

BİR ŞEHİR ANCAK BU KADAR HAKEDEBİLİRDİ DENİZİ.

BİZSE HAVUZ SIĞLIĞINDA GİDERİRDİK,

MAVİYE OLAN ÖZLEMİMİZİ.